«Είναι όμως και κάτι βλέμματα που θα μείνουν ανεξίτηλα. Χαραγμένα για πάντα στην μνήμη μας ώστε να τα κουβαλάμε ισόβια μαζί μας. Όταν με αγγίζεις χιλιάδες volt διαπερνούν τα κύτταρα μου και τα καταστρέφουν, όπως και εσύ κάνεις σε εμένα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί τα πάντα ξαναγεννιούνται μετά από μια καταστροφή.» Αυτή ψάχνει τον πρίγκιπά της. Αυτόν που δεν θα την πληγώσει ποτέ και θα την βγάλει από την κόλασή της. Αυτός νιώθει πως δεν είναι καλός σε τίποτα. Μια αποτυχία της φύσης. Αυτή έχει τάσεις αυτοκτονίας. Αυτός έχει σχεδιάσει ήδη την αυτοκτονία του. Και οι δύο ζωγραφίζουν. Αυτή με πινέλο στο χέρι και με γυαλί για καμβά. Υαλογραφία. Αυτός με ξυραφάκι στο χέρι και με καμβά το χέρι του. Χαράκωμα. Μέχρι που ένα εισιτήριο λεωφορείου και ένα σπασμένο σκουλαρίκι τους φέρνουν κοντά. Ένας ξαφνικός έρωτας θα αλλάξει όλα τους τα σχέδια.