İLK AŞK

Bir pazar sabahıydı. Daha dogrusu en sevdigin sabahti. Pazar sabahlari huzur verirdi bana ama bir yandan endişelendirir sinir ederdi. Cunku ertesi gun malesef ki okul vardi. Okuldan nefret etmiyorum aslinda. Seviyorum. Ama okudugum okuldaki herkesin psikolojik sorunlari oldugunu dusunuyorum ne yazik ki.. Herkesin sorunlari, dertleri bitmis benimle ugrasiyor gibiler. Yani ben oyle dusunuyorum en azindan. Tabi sabak 7 de kalkmak ve okula gitmek zor gelmiyor da degil. Eskiden onu gormek okulu bana sevdirirdi mutlu ettirirdi simdilerde gormek dahi istemiyorum. Suan bunu okuyan kisi seninde kalbinde biri vardir. Yada aklinda. Belkide hic bitmicegini dusundugun bir iliskin var. Ama sunu bil ki her sey bitiyor. Unutuluyor siliniyor en acisida imkansizlasiyor. Mesela ben 4 sene sevdim. Ne kadar karsilikli gorunmus olsada biz kizlar hissedebiliriz. Karsiliksizdi. Susmak en iyi bildigim seydi o zamanlar. aşk.. Boktan bir kavram tabi o zamanlar en mantikli seydi bana gore...