The Game We Play [BoyXBoy]
  • Reads 772
  • Votes 41
  • Parts 13
  • Reads 772
  • Votes 41
  • Parts 13
Ongoing, First published Nov 15, 2015
Mature
Sa buhay natin, mayroon na sigurong dumaan na taong...

Akala mo, ang galing galing sa mga bagay bagay pero... "pasikat" lang pala?
Akala mo, may nararamdam siya sa'yo pero... "friends" lang pala?
Akala mo, ang bait bait niya sa'yo pero... "backstabber" pala?
At kung ano ano pa.

Dahil ang tao ngayon, natatakot silang magpakatotoo o ilabas ang tunay nilang kakayahan at ipinapakita nilang malakas sila kahit nahihirapan na. We people wear masks to cover the "stench" that lies between our soul that connects us to other people. We want people to accept us, no, accept our made self-stories to be accepted by the society.

--
Isa akong bookworm, may kaliitan at katamtamang pangangatawan, Elite Icon "daw" ng All-boys school, intimidating daw aura ko.

And I have a secret to be accepted.
--
Isa akong basketbolista, matipuno ang katawan, katamtaman ang puti, naisama sa "Elite Icon" dahil sa angking katangian sa pagbabasketball, fresh and friendly daw ako tignan.

And I have a secret to be accepted.
--
Subaybayan ang kwento na maaaring magpakilig, magpaiyak, magparealize satin ng mga bagay bagay, magpakatotoo.

At magmahal kung ano ang meron tayo at kung ano tayo.

(c) All Rights Reserved 2015
Author: BoooomHeadShot
All Rights Reserved
Sign up to add The Game We Play [BoyXBoy] to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.