Çıktım yürüdüm, kalabalığın arasına karıştım. Onlarca insanın arasından geçtim sağa sola çarparak. Çarptığım herkesten özür diledim. Onlarda sanki birbirleriyle anlaşmış gibi, sanki beni tanıyor, biliyorlarmış gibi dönüp önemli değil dediler. Bir tanesiyle kavga etmeyi bile düşündüm, sensin önemli değil. Yürümeyi bırakıp koşmaya başladım bu sefer. Hayatta hiçbir amacı kalmamış, geçmişi yüzünden boğazına kadar b*ka batan herkes gibi. Biraz da ağladığım belli olmasın diye koşmaya başladım. Dur diyen olmadı, nereye diyen olmadı. Durdum sonra. Nerdeyim ben dedim, napıyorum dedim. Bütün hayatım da bundan ibaretti işte. Etrafımda da onlarca insan vardı. Yürüdüm kimse görmedi, koştum kimse görmedi.
Önemli değildim, sıradan bir yok oluş hikayesi..