45 parts Complete MatureAkala ko forever na.
Akala ko sapat na 'yung pagmamahal ko para manatili siya.
Pero hindi pa pala sapat.
Iniwan niya ako nang walang dahilan, walang paliwanag.
Iniwan niya akong bitbit lahat ng alaala, habang siya... parang ang dali niyang lumimot.
Sakit na hindi mo maipaliwanag.
Parang may malaking butas sa puso ko na kahit anong pilit, hindi agad gumagaling.
Pinipilit kong kalimutan, araw-araw.
Pero minsan, ang alaala niya ang huling pumapatak sa gabi ko - yung mga tanong na paulit-ulit na bumabalik:
"Bakit ako hindi sapat?"
"Anong kulang sa akin?"
"Bakit ako lang ang naiwan?"
Minsan, natatakot akong makita siya ulit.
'Yung tipong bigla na lang, sa lugar na hindi ko inaasahan - magkaharap kami.
Ano kaya ang gagawin ko?
Tatahimik na lang ba ako? O lalaban?
Pipiliin ko pa ba siyang mahalin, kahit sinabi niyang tapos na?
O kaya ngayon, pipiliin ko na ang sarili ko?
Hindi madali 'to.
Pero natutunan kong hindi lahat ng "goodbye" ay katapusan.
Minsan, simula siya ng paghilom.
Sa katahimikan at sakit, unti-unti kong natutunan na mahalin ang sarili ko ulit.
Na hindi ako kulang, hindi ako hindi sapat -
Ako ay buo, kahit na wala siya.
Ito ang kwento ko:
Kwento ng pag-ibig na naglaho,
At kwento ng pag-ibig