Bütün acılarını rüzgara fısılda demişti beni büyüten adam ve sonra arkasına bakmadan gitmişti. Bana sadece arkasından bakmak kalmıştı. Çok bağırmıştım çok ağlamıştım arkasından ama onun kulakları bana sağır olalı çok olmuştu.
Bütün acılarımı rüzgara fısıldamıştım ben ama o geriye doğru esip bütün acılarımı yüzüme vurmuştu.
Ben umudumu keseli çok olmuştu, her şeyle beraber onu da gömmüştüm kalbime. Sonra şiirle tanıştım, yanlızlığımı o kucakladı benim, o destek çıktı bana. Kimseye anlatamadıklarımı ona anlattım. Şiir hep yoldaşım oldu ondan sonra. Şiir kalbin en derinindeydi, sadece onu bulmamız, içimizde hissetmemiz gerekiyordu.
Bazen bi söz bile anlatır seni,hissettiklerini
Ve şiir hissetmekti...
RUHUNU SATAN KADIN