NİHAYETİNDE

Bahar şairane bir dille kulağıma mutluluğu fısıldadı zamanında. Ben de dans ettim rüzgar saçlarımı okşarken. Yağmuru kucakladım sonuna kadar açıp kollarımı. Koştum nefesim kesilene kadar. Kahkahalarım doldurdu sokakları. Hayaller sevinçle yüreğimi titretti benim de. Fakat kurduğum hayallerin kırıklarını topluyorum şimdi. Yüreğimde cam kesiği ağrılar. Beni yavaş yavaş öldüren bir zehir gibi şarkılar.
Hiçbirşey yapmak gelmiyor içimden simdi. Uyumak zor geliyor uyanmak kolay. Ne kahvenin telvesi huzur veriyor artık ne de çok sevdiğim çay.
Herşey bitiyor ve herkes gidiyor.
Kimse mutlu olmuyor nihayetinde ..