VAMPİR MARCELİNE

O gün hiç uyumadım. Tabii biz vampirler akşam uyandığımız için bu yüzden insanlara göre ters düşüyoruz. Aslında bir uyumama nedenim yarın doğum günümdü. Biran kapının açıldığını duydum. Hemen yatağıma girdim ve uyuyormuş numarası yaptım. Babam bunu anlamadı.

Babam: Minik canavarım kalk hadi akşam oldu. Hem senin doğum günün.UNUTMA! Yılda sadece bir kere oluyor.

O arada hemen yataktan kalktım. Babama sarıldım. Babam çok mutluydu ama biraz endişeli olduğu belliydi acaba benden bir şey mi saklıyordu? Bunu öğrenmenin en iyi yanı konuşmak olacaktı.

Marceline: Babam çok endişeli duruyorsun ne oldu? Yoksa benden saklı bir şey mi yapıyorsun?!

Babam bunu duyunca o kötü sivri dişleriyle bana güldü. Korkacak hiç bir şey yokmuş çünkü o çok güçlü bir vampirmiş! Bence korkacak bir şeyi vardı. O da bendim. Çünkü büyüyünce babamı bırakıp gideceğim ve bu babamı korkutuyor olmalıydı. Eminim ki babam gibi bir vampir yoktur. Neyse babamı odadan çıkardım. Doğum günü elbisemi giyindim. Keşke annem de beni görebilseydi. O zaman diğer vampirler bizi babam ile dışlamazdı! Pislik insanlar onlar yüzünden diğer vampirlere hiç benzemiyorum. Onlar gibi yarasa olamıyorum yada hızlı değilim. Gerçek bir insan gibiyim. Bir gün onlardan intikam alıcaktım! Üstümü değiştirdikten sonra ana salona gittim. Büsbüyük bir masada bir tek babam ve ben oturuyorduk. Hizmetliler yiyecekleri getirdiler. Nedense bugün herkes garip davranıyordu. O şişko gıcık aşçı bile bana en sevdiğim yemekleri yapmıştı. Diğer zombie yavaş yavaş gezen o bücürler bile bugün baya bir hızlıydı. Çok garibime gitti. Korkunç ve ıssız olan şatomuz bugün çok mutluydu ve içi baya süslüydü. Heyecanlanıp babama sordum.

Marceline: Baba bunlar ne için? Bugün herkes bir farklı kafanıza güneş mi çarptı?!

Babam: Bugün senin doğum günün Marceline her gün yavaş yavaş büyü