" Minik pırıltılarını yollar güneş ve usulca okşar donmuş topraklarımızı, Ne biz korkarız güneşten ne de güneş çekinir bizden, iyiyi de ısıtır kötüyü de , bu gökler bizim olduğu kadar sizindir de . " Ve hanedanımızın en yaşlı ve bilge üyesinin , - dedemin - sözlerini tamamlamasıyla artık imparatorluğumuzun eski ve güzel günleri son bulmuştu. Tabii o zamanlar ne biz ne de halkımız bundan haberdar değildi.