Gözyaşlarımın Arkasına Sığınmadan

Bu gün cuma haftanın son günü, beden dersinde arkadaşlarımla bahçede arkadaşlarımla gezdiğim gün ...Evin önüne indim ve servisi beklemeye başladım.Okula gidince öğle paydosunda daha önce bazı olaylar yaşadığım için kendisine pek güvenmediğim idal bu arada evet adı idal o bir kız ismi farscaymış her neyse biz asıl menzumuza dönelim.Yanıma gelip bana bir sırrımı bildiğini söyledi bizim sınıfta bunu bilen sadece esindi bende gidip ondan hesap sordum meğersem idale o söylememiş bana kızdı gidip ondan ondan özür diledim ama o beni affetmedi idalde o an bana;
-(şakasına iterek)şu anda seni zaten istemi bi git diyince benim tepem iyice attı ve bir hışımla;
-İDAL Allah'ın aşkına bir dur her şeye maydanoz olma !!!!!!!!!!! DEDİM o da sinirlenip gitti bende Esine tekrar sordum beni affetmedi ağlayarak sınıfa çıktım işte o sırada ceydayı gördüm bana neoluğunu sordu ben arkama bile bakamadan sınıfa çıktım sınıfta kimse yoktu kendimi çok yalnız hissettim sonra ceydayla elif geldiler yanıma neler olduğunu anlattım zil çalınca idallerin sesini duydum ve şapkamı kapattım ve lastiklerinden sıkıp yüzümü tamamen örttüm ama bana güldüklerini görebiliyordum o an dedimki artık gözyaşlarımın arkasına sığınmadan yaşıycam ve şapkamı açıp yanlarından geçtim