YAĞMUR ~İslami~

Yağmur rahmetti değil mi?
Rahman'dan gelen bir çeşit nimetti.
Sevgiydi belki yağmur.
Islanmaya rağmen sevmekti belki de.
Ağlamaktı belki yağmur.
Göz yaşların bitene dek ağlamaktı belki.
Kırgınlıktı belki yağmur.
Haykırmaktı belki de.
Neydi ki yağmur?
Herkes farklı yorumlardı belki de onu...
Benim için yağmur bir isimdi.
Bendim Yağmur.
Sevmeyen ama sevmek isteyen.
Kırgın ama sessiz.
İçine kapanık.
Herşeye rağmen biraz asi.
Kendi halinde.
Kimseye kendini bir daha ezdirmemek için yemin etmiş.
Kimse için ağlamamak için uğraşmış.
Yağmur'dum ben...
Kimseyi sevmemek istemiştim çok zaman.
Bencilce sadece kendimi sevmek istemiştim.
Geçte olsa Rabbim'i bulmuştum.
Bütün doğrularımı.
Ona yönelmiştim.
Yoluma çıkan her engeli de ezip geçmiştim.
Bende ezilmiştim en son...
Hiç olmadığı kadar...
Hikayemi dinlemek istemez misin?
Ben son dediğim yerde tuttum hayatın elinden.
Yanlışların arasından kutsal bir el çekti beni.
Unutma. Son dediğin asıl başlangıç.