3 parts Ongoing Doğruluğun kalemi Tanrı'nın nemli kollarında kırılmış, kötülüğün rahmine akıtılan kan damlaları gecenin göğsünü ihtirasla ikiye ayırmıştı.
Genç kızın yorgun gözleri karanlığın ruhunu doğrulduğu yerden bükerken karşısındaki saf kötülük zihin duvarlarına sızıyordu.
Genç adamın yoğun bakışları, genç kızın zihin duvarlarına sızan yegane şey; saf kötülüktü.
Onlar zamanı durdurmak istediler lakin kendi cehennemlerini bir paradoksa sürüklediler.
Yaşam çarkı döndü, döndü ve döndü.
İhtirasın nokta atışı yaptığı o gözler, karanlığı yardı ve zihninde biriktirdiği kurşunları karşısındaki bedene yağdırdı.
Kurşunlar, kelimelerdi.
Ve kelimeler, sizi bir kurşun gibi delip geçerdi.
"Yanan her şey kül olur." Diye fısıldadı genç kızın yorgun kalbi. "Bu yangını sen başlattın."
Gecenin intihara gittiğinde dili,
Ölüyorum; uzat elini.