Çok klişe bir başlangıç... Ama yeni okul değil. Çok özenti bir aşk hikayesi. Ama wattpad değil.
Ve, bunun için sadece 3 su bardağı un, 5 su bardağı su, 2 yumurta, ve bir çimdik ise cesaret gerekiyor.
Buzdan bir şatoda, uzun zaman boyunca yaşamış prenses. Sonra bir gün bir güneş doğmuş, eritmiş kalkanlarını. Gerçek dünyaya dönmüş. Sonra aşık olmuş. Ve mutlu son ile bitmiş hikaye. Çiçek bahçesi geçidinde rengarenk çiçeklerin içinde kaybolmuş prenses. Bırakmamışlar hiç ellerini.
Ama şimdi... Bitti. Neden bitmiş biliyormusunuz? Prensin dayanmaya gücü kalmadığı için bitmiş.
Evet. Bitmiş. Hiç başlamadan, bitmiş. Zor olmuş, ama bitmiş...
Hayata dair hatırladığım ilk andaydım.
Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları.
"Dönmüşsün."
İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti.
Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu.
"Döndüm."