- 25.12.2015 -
✧
Arkadan iğrenç kahkaha sesleri gelirken kan yanaklarıma hücum etti, midem bulanıyordu.
Bay Ego'ya döndüğümde ise beklediğim kesinlikle çarpık, baş döndürücü bir gülümseme değildi.
"Ben korkak değilim." diye tısladım zorlukla.
Elini aniden yanıma yapıştırarak yüzüme eğilmesiyle kendimi arkaya attım, fakat bu canımın yanmasına neden olmuştu.
"Kanıtla." diye fısıldadı yavaşça.
Nane ve beyaz misk kokan nefesi dudaklarıma çarparken ve bakışlarını sertçe ısırdığım dudaklarıma kaydırırken seslice yutkunmayı başarabilmiştim.
Teninden yayılan sabun ve tıraş jelinin kokusu başımı döndürdüğünde kapak aniden açıldı ve ışık, sert elmacık kemiklerini aydınlattı.
Çarpık gülüşüyle benden uzaklaşıp dolaptan çıkarken, "Kanıtlayacağım." diye seslendim aniden.
Göğsüm hızla inip kalkıyordu, dayanamayacağımı bile düşünmüştüm.
Arkasına bir bakış bile atmadan ellerini cebine sokarak diğerlerinin yanına ilerlerken eğlenir bir tonda mırıldandı.
"Elinden gelenin en iyisini yap."
✧
Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum.
Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi...
Severlerdi di mi?