Hastanne

-Onu daha fazla kontrol edemiyorum ! Victoria nerdesin ?
-Geliyorum, dayan!
Lütfen,lütfen,lütfen..
Ayaklarım sanki yere değmiyordu. Nasıl koştuğumu, nereye gideceğimi bilmiyordum. Ellerim daha önce hiç böyle terlememiştir. Silah elimden her an kayıcak gibi hissediyordum. Niye böyle paniklemiştim. Yıllardır insanları soğukkanlılıkla öldürüyordum. Şuan ise içimde çoktan unuttuğum bir duygu "korku" var. Coniray'ın bana ihtiyacı var. Hızlı düşün Victoria hızlı...
-Coniray ?
-Ne
-Kafasına nişan al!
-Bu onu öldürmez Victoria! Sadece daha çok kızdırır. Elimdeki silaha bak..
Dedi ve patlama sesi kulaklarımda yankılandı. Aniden durdum nefesim öyle güçlü ciğerlerimi terk ediyordu ki, gözlerim karardı. Hayır ,hayır şimdi olmaz görmeye ihtiyacım var Coniray'ın bana ihtiyacı var. Onun sadece bana ihtiyacı var...
Son gücümle adını haykırdım "Coniray!" Cevap ver.. Yanıt gelmedi tek duyduğum tavandaki bozuk florasanın cızırtısıydı. Gözlerimi kapattım ayağa kalmak için bir hamle yaptım tökezleyerek kalktığımda tek gördüğüm yerde yatan Coniray ve hemen karşısında kesik nefesler veren kanlar içindeki doktordu...