23 sene ağzından tek bir güzel kelime çıkmayan bir adamın eline kalemi ne aldırır?
Aşk mı?
Mutluluk mu?
Heycan mı...?
Yada daha karamsar birşeyler...
Ayrılık mı?
Hüzün mü?
Gözyaşımı...?
Belkide hiç biri değil bunların..
Belkide kalemi eline aldıran şey mahşer kalabalığının içinde yalnız hissetmek.
Bir kişinin gitmesiyle gözlerin ağma oluşu...
Kulağın sağır, dilin lâl oluşu...
Yine bir kasım gecesi, elimde kalem, önümde kağıt, bir fenerin loş ışığında sigara dumanımın dans edişi, yağmurun penceremde çıkardığı ses..
Insan aklına çok basit söz geçiriyor da, yüreğine geldiğinde eli kolu bağlı kalıyor.
Biri gidiyor ya, kalemden de nefret ettiriyor insana, kağıttan da, şiirden de.
Şimdi ben her yazdığım da bu adam çok özlüyor, unutamıyor, acı çekiyor diyorlar...
Evet özlüyorum, ama onu değil onun giderken benden kopardığı bana ait parçamı...
Metin fatih DEĞERLİ