
Oyunlar insanı anlardı, oyunlar insanı üzer, mutlu eder veya sinirlendirirdi. Bir erkek arkadaş yerine hep oyunlara tutunmuştum. İnsan ilişkilerinin aksine beni daha iyi hissettiriyordu. Tek olumsuz yanı ailemin bunu hastalık derecesine getirmiş olmamdan şüphelenmesiydi. Psikologlar oyun bağımlılığının hastalık olduğunu söylediğinden beri psikoloğa götürülmeye çalışıyordum. Gerçek hayatta yapamadığım arkadaşlarımı ben oyunlarda toparlamıştım. Her gün skype, discord gibi mecralarda buluşup oyun oynuyorduk. Ailemin tehditleriyle sosyal etkinliklere katılmaya başladım. Hayatımın bu kadar değişeceğini düşünmemiştim.All Rights Reserved