FREZYA

"Ölmüştü kadın oysaki. Enkaza yenik düşmüş bedenine daha ne kadar fazla umut enjekte edilebilirdi ki ?"
***
Soğuk. Yaşanmışlıklarla dolu ürpertici bir soğuk bedenimi kaplarken yapabildiğim tek şey boş koridoru haykırışlarımla inletmekti. Belli belirsiz duyduğum ayak seslerinin tam yanımda bitmesiyle kollarını kollarıma dolaması umursamam gereken belkide son şeydi. Kim olduğu görmediğim birinin ayağa kaldırıp arkamdan sarılması nasıl iyi hissettirebilirdi ki ? Kollarımı önümde çarprazlayarak kafasını omzuma gömen Anılın boyun girintime düşen sıcak gözyaşıyla kapattım gözlerimi. Tüm gücümle bağırdım.

"Ölemez o ! O ölemez işte yalan söylüyosunuz ! Yalan ! Ölemez beni bırakamaz ! BABA !" boğazımda hissettiğim demir tadının arkasından beliren başımın dönmesi ayaklarımın tüm gücünü silmiş gözlerimin kapanmasına neden olmuştu.