1. Kendimi bir odada ağlar bulurum hep.icimden ağlarım.bazen kime neye ağladığımi bilemem.ama şu gözlerimden akıp yanağimi ıslatan ve buharlastiktan sonra boğazımda bir yumruyla beni soğutan göz yaşı karşımdaki pencereden gördüğüm denizden daha gerçek gelir bana.bu iğrenç dünyada bir ben mi acılıyım diye düşünmem ki. Düsünsem de neye yarar,dünyada binbir dert var, hele dünyanın bu yerinde. İğrenç ama hiçbir şey kalp ağrısı kadar kötü değil hele ki gökyüzüne bakıp umutla dolmaya çalışırken.zamanimi boşa harcadığım doğru.bir yere kıvrılıp ağlamak neden?neden elinden bir iş gelmez böyle vakitler be adam?bırak beni yalvarıyorum. Artık uyumalıyım,o karanlığı bir kez daha yaşamalı ve güneşin batmasını beklemeliyim,umutlanmak istemiyorum.Public Domain
1 part