''Cesur sevgilim benim '' diye fısıldayan Emre'ye baktığım da çaresizliğini görmek ürpermeme neden oldu. Hıçkırıklarımı durdurmaya çalışarak kendime bir kaç saniye tanıdım ve '' Cesur değilim '' dedim . Gerçekten de cesur değildim ki ben . '' Hayır sen çok cesur ve güçlüsün . Tıpkı adın gibi benim savaşçı Kavin'imsin '' dedi sesi titreyerek. Biliyordum o da benim gibi korkuyordu. Derin bir nefes aldım ve bedenimi aşk ile saran kollardan ayırdım. Bunu ona da yapamazdım. Benimle birlikte yok olmasına izin veremezdim. Arkamı dönüp bir kaç adım atmıştım ki bileğimin birden çekilmesiyle tekrar kendimi Emre'min güvenli kolları arasında buldum. Saçlarıma buseler kondururken yanağıma Emre'nin bir damla göz yaşı döküldü. Ağlıyordu işte o da benim gibi acı çekiyordu. ''Ölmeni istemiyorum '' dedi. ''Ölmek istemiyorum '' dedim. İşte son sözlerimiz bu oldu...