Dostum

DOSTUM...
Bilirsin işte dostum,
Hani bazen... insan kendi kendine konuşur
Ve bazen de.. kendi kendine konuşurmuşcasına
Konuşabileceği bir dost aranır durur
Bilirim, bilmezsin nötronların, protonların
Nasıl bir aşkla atomun etrafında döndüğünü
Ama bilirsin, bir aşk uğruna nasıl ölündüğünü
Her şeyimi bilirsin dostum
Ama bilir misin her şey, her şey değildir
Düşüyorum ben dostum
Düşmenin ne olduğunu sen bilmezsin
Onlarda bilmez, hiç kimse bilmez, ben bile
Kim bilir biliyor musun?
Hani şu cama vuran yağmur damlası var ya
Bilse bilse bir tek o bilir ve anlar beni
Nasıl tutunmaya çalıştıkça
Yavaş, yavaş kayıp gitmenin ne olduğunu
Hiçbir can'a tutunamıyorum ben dostum
Nefesim kesiliyor, soluksuz kalıyorum sanki
Sen bilir misin nasıldır soluksuz kalmak?
Hayır, sen bilmezsin, onlarda bilmez, ben bile
Kim bilir biliyor musun?
Bir tek o balık bilir
Hani şu kovada çırpınıp duran, nefessiz kalan
O su da, ben karada
Çırpınıp duruyoruz tutunmak için hayata
... meğer,, meğer kıçından tutumuşuz hayatı
Boktan yaşıyoruz her anı
Bu hayat neye benziyor biliyor musun dostum
İnsanı, sırf hainlik olsun diye yutmayan denize
Ne öle biliyorsun, neden kurtula biliyorsun
Çaresizce çırpınıp duruyorsun
Oysa, şu hayatta sinekler bile
Yeryüzündeki tüm şölenden payına düşeni alırken
Ziyefetten aç dönen yetim çocuk gibiyim
Dostum, ben öyle uzaktan sevdim
Sen bilmez sin uzaktan nasıl sevilir
Onlarda bilmez, kimse bilmez, ben bile
Bir tek, elinden, kolundan, ayağından mahrum doğan
O küçük çocuk var o bilir nasıl uzaktan sevilir
Nasıl yürekten sevilir, nasıl yüreğiyle sarılır insan
Sen hiç aşk'la yandın mı dostum?
Kim bilir belki de yanmak değildi aşk
Beklide kuytu bir köşede yavaş, yavaş sönmekti aşk
Işığım sönüyor dostum
Sen bunu bilmezsin, onlarda bilmez, hiç kimse bilmez, ben bile
Kim bilir biliyor musun?
Hani şu yavaş, yavaş .. damla damla eriyen mum varya