without nights

gece oldu ve karanlık düştü bir defa... şehirdeki parlayan işıklara bakıyodum..Tıpkı onun gibi parlakdı..Gülüşü bam-başkaydı.. Sanki benden soru soruyorlardı işıklar:neden onu böyle seviyorsun diye..Benim içimden ağlamak geldi..Kendi kendime söyledim..O sanki bir parlak Güneş..onu sevmemek nasıl bir şey ola bilir ki. yalnızxa delilikdir bunun adı..Onun Adı Bir Aşk..Belkide ona çok ve çok uzağım.. ama kalbim onunlar her zaman..Hiç kim beni anlamıyor.. Keşke o her zaman yanımda olsaydı..Onun boynuna sım-sıkı sarılıp ellerinden sıkıca tutsaydım.. amma nerde.. Ne ben onu göre bilirim nede o beni.. İşte önemli olan bu..Sevgim büyük olsada hep yollar beni ondan ayırdı.. Ne yapsam sanki boşuna gider gibi.. amma ben onda asla vaz geçmem ki.. Hiç bu sizin başınıza gelmedimi? bence geldi..O yıldız gibidir her zaman parlar..her zaman göremezsin amma orada olduklarını bilirsin...Ah kar yağsa..dışarı çıksak..çoçuk gibi kar topu oynasak..Kötü olmazmı ve ya güzel narin yağış yağsa.. sıcak giyimler giyinsek. çetirimizi götürsek ve ikimizde el - ele tutsak..Olmazdımı sence?..ve sen bana gitar çalıb şarkı söyleseydin.. ben üstünü atılsaydım. ve yağış kesseydi.. Semaya balon uçurtsaydık.. amma gerçekde olan sensizlik ... uzak mesafe.. ve bizi ayıram yollar.. Şimdi sen başka yerdesin..Amma ben seni hep düşünerim bunu UNUTMA!