Bezwijken onder zijn aanrakingen

Het is nog maar een half jaar geleden dat Amine mij om mijn hand kwam vragen. Nooit heb ik gedacht dat mijn keuze voor een geschikte partner, ontnomen zou worden door mijn vader. Ik moest met Amine trouwen. Vanaf de dag dat hij om mijn hand kwam vragen ging alles vrij snel. Een maand later werd er een verlovingsfeest gehouden en nu, 5 maanden daarna ben ik alweer getrouwd. Getrouwd met een man die ik veracht. Ik strijk met mijn handen de plooien van mijn bruidsjurk glad en kijk Amine uitdagend aan.

'Moet je niet alvast beginnen met mij uit te kleden!?' Amine kijkt me uitdrukkingsloos aan.
'Yasmina, alsjeblieft..' Ik loop op hem af en plaats zijn handen op mijn heupen.
'Kleed me dan uit!' Als hij niet reageert begin ik op zijn borst te slaan. Amine pakt mij bij de polsen stevig vast. Woedend kijk ik naar hem op. 'Hou er mee op, Yasmina!' Ik begin hysterisch te lachen. 'Wat wil je toch van me Amine? 'Ik bied me aan en toch wil je me niet.' Hij vernauwt zijn ogen tot spleetjes en trekt mij plotseling naar zich toe.'Verdomme Yasmina! Ik heb dit niet zo gewild!' Weer begin hardop te lachen. 'Oh ja, laat me raden; je werd net als ik door jouw ouders gepusht om met mij te trouwen! Tuurlijk, dit heb jij nooit gewild!' Ik duw hem van me weg.
'Kleed me uit Amine anders doe ik het. Hoe sneller dit voorbij is, hoe beter.' Die was raak, Amine wordt lijkbleek en het spiertje in zijn mondhoek begin te trillen. Voor ik kan beseffen wat er gebeurt, pakt hij zijn jas en loopt hij naar de deur. 'In deze hotelkamer zal vandaag niks gebeuren, ik zoek een andere kamer. Welterusten Yasmina!'Met een klap gooit hij de deur achter zich dicht.
Mij achterlatend met verwarde gevoelens.