Uzaklardan bir yar sevdim. Onunda beni sevdiğini bilmiyor değildim. Uzun ilişki yaşamamıştım. Bu yüzden ona yakın olmak istedim. Nasıl da aşıktım bir bilseniz.. Sesini duymak yetmiyordu. Ona sarılmak istiyordum onu sahiplenmek istemiştim. Bu mümkün değildi. Her günüm " Belki" kelimesiyle geçmişti. Aşk mesafe tanımazdı ya aynen öyleydi. Bir pazar sabahı aradım ve yanına geleceğimi söyledim. Başta benim şaka yaptığımı düşünmüştü. Otobüs gelmişti. Koltuğuma oturdum mesajlaşmaya devam etmiştik. Bana Balıkesir'de oturduğunu söylemişti. 6 saatlik bir seyahatın sonuna gelmiştik. Beni beklediğini sanıyordum. Sadece sanıyordum işte. İndiğimde onu görememiştim. Belki de sürpriz yapar arkamdan gelip eliyle gözümü kapatır falan demesini beklemişti. Ben onun için herşeyi yapmaya hazırdım, yapıyordum zaten. Telefonlarımı açmadı mesajlarıma cevap vermedi. Ben hep belkilerle yaşadım. Kadınlara güvenemiyorum artık. Sevgiyle kalın..