Karanlık Çocuk

©Tüm hakları saklıdır!

Ondan oldukça uzak, bir o kadar da yakın.

Ondan korkan, ama yanında korkmadığı tek kişi.

Ondan uzaklaştığını sanırken, daha da fazla yakınlaşan biri.

Hayır, bu hikâye karanlık ve aydınlığın hikâyesi değil. İyi ve kötünün hikâyesi de değil. Siyah ve beyazın da. Yada Cennet ve Cehhenem'in.

Bu hikâye, karanlıktan korkup, karanlığa muhtaç kızın hikâyesi. Bu hikâye, karanlık uğruna kötü olmayı seçen, masumiyetini, ruhunun ihtiyacı olan karanlık adına kirleten kızın hikâyesi.
İronik olan şu ki; karanlıktan korkan kızın ruhu çoktan karanlığa hapsolmuştu. Bu hikâye... Cehhemin içine düşen masumiyetin hikâyesi. Beyazın yanında kirli kalıp, siyahın yanında temiz kalan bir masumiyet bu. Ne siyah, ne beyaz. Ne iyi, ne kötü. Ne Cennet, ne de Cehemnem. Ortalarında, boşlukta bir yerde kalmış gibi.

Araf'ta kalmış gibi.

●

"Kaybolmuş bir ruhun tek kurtuluşu karanlıktır. Sen bedenimin korktuğu, ama ruhumun ihtiyaç duyduğu karanlıksın."

●