"İlena! " Sustum. Hiç birşey söylemedim. Dudaklarım mühürlenmişçesine susuyor, kıpırdamıyordu. "İlena! " Sesi sanki çok uzaklardan geliyor gibiydi. Duymuyordum. Bütün seslere sağırdım. Diğer bütün insanlara yabancı olduğum kadar ona da yabancıydım. "İlena! " O an "Buradayım İris, burada! " demeyi çok istedim ama olmadı. Yine sustum. Gözyaşlarım kirpiklerimin ucunda, karda yürüyordum. Mutlu olacağımız günleri düşünüyordum, onu bundan sonra asla affetmeyeceğimi bile bile... #gecekokankadınAll Rights Reserved