Açelya'm

Gecenin 3'ünde kan ter içinde uyanmıştım. 4 yıl boyunca bu kabusla uyanıyordum. Beni, bizi bırakıp gideli tam 4 yıl olmuştu. Onu çok özlüyordum. Rüyamda da yine onu görmüştüm. ''kızım ben bir yere gidip geliyorum sen Beyza ile beraber oyna ben işimi halledip geleceğim. '' demişti. Ama gelmemişti çünkü bizi terk etmeden bir gün önce babamla kavga etmişlerdi ve babam anneme şiddet uygulamıştı. Artık ondan nefret etmeye başlamıştım benim şuan anne şevkatine, anne sevgisine ve anne kokusuna çok ihityacım var. Nefret ediyorum diyorum ama şu an gelse ona sıkı sıkı sarılırım. 4 yılı telafi ederiz dimi... yani 4 yıl ne ki gelse önümüzde daha bir ömür var ve ben bu bir ömrümü annemin kolları arasında geçirirdim. Acaba şu an ne yapıyordur, nerededir, mutlu mudur, beni düşünüyor mudur? Ben bu düşüncelerle hıçkırıklarla ağlarken babam ve idil teyzem yanıma geldi. İdil teyzem, annemin öz kardeşi. Annem ben bıraktıktan sonra babam onu evimize çağırdı. Belki anne özlemini gideririm veya annemi unuturum düşüncesiyle getirtmişti babam ama unutmadım işte nasıl unutabilirim ki? Açelya'm, prensesim, eşsiz çiçeğim demesini. Şu an olsaydı burda yatarım dizine ve benim kumral saçlarımla oynardı, öperdi ve yine Açelya'm derdi. Babamgil beni sakinleştirmeye çalışıyolardı olmuyordu işte bu kabusu her zaman görürdüm neredeyse her gece kan ter içerisinde uyanırdım ve bi kaç dakika sonra o ağlamam geçerdi ama bugün o ağlamam geçmiyor çünkü bugün annemin gidiş tarihi 10 aralık. Ben bu düşüncelere dalmışken teyzeme sarılıp uyumuşum. Annem gibi kokuyordu ki zaten annem gittikten sonra anne hasretimi teyzemle gidermiştim. Teyzemi belkide annemden daha çok seviyorum o beni bırakıp gitmedi. Benim zor zamanlarımda yanımda oldu. Ve bu düşünceler arasında kaybolmuşken sabah olmuştu. Gece ki ağlamamdan sonra teyzemle uyumuştum....