Tuna,Nisa,Eren,Irem,Baha,Uzay ve Asya hayatlarında hiç aksiyon,heyecan olmayan ve bunun olmasını isteyen gençler. Ama bir o kadar da neşeli,zeki,sıcakkanlı ve egoist yanları var. Başlarına akıllarına bile gelmeyecek birşey gelir. Hayatları tamamen değişir. Bakalım neşelerini ve umutlarını kaybetmeye alışacaklar mı?
"Isırıldığında ne olur biliyor musun ? Tüm hayatın değişir! "
Gençler gece yarısı dışarıda takılırken hiç beklenmedik bir şey olur,gruptakiler tek tek kaybolmaya başlar. Uyandıklarında kendilerini bir akademide bulurlar. Onlar gibi bir çok genç olduğunu öğrenirler. Burdan kaçış yoktur çünkü artık oraya aittirler fakat biri öyle düşünmemektedir. Arkadaşlarını ikna edip oradan çıkacaklarına emindir. Öyle de olur fakat pişman olması saniyelerini alır..
"Neden biz? "
"Sen buraya aitsin ve eninde sonunda buna alışacaksın !"
"Bu siktiğim yerden kaçacağım ve arkadaşlarımı da götüreceğim."
"Bir gün burada kalmayı kendin isteyeceksin !"
"9,10,11 ve 12.seviye ?"
"Seviyen kadar konuş bücür!"
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."