Çözemediğim Gizemler; 1

Her şey yazmaya başladığım öykümde gerçekleşti. Bir ayazdaydım halbuki...soğuk ama üşümediğim, korkunç ama hissetmediğim bu öykümde başladı her şey. Farkına varmamıştım. Neyin farkına varmamıştım? Acıların, hüzünlerin,korkuların, kaygıların en önemlisi ölümün. Bir nefesten daha hızlı gerçekleşen bu olayın farkına bile varmamıştım. Sanıyordum ki üşüdüğümde üstüme battaniye atacak biri var hayatta, korktuğumda elimden tutacak, ağladığımda mendil uzatacak, özlediğimde bana sarılacak birileri. Hakikaten böyle birileri var sanıyordum.
Ne garip öyle değil mi? Şimdiye kadar rüyadaymışım. Yeni yeni bu rüyadan uyanmışım gibi. Aslında o birileri sadece rüyamda yanımdalarmış. Ben kalktım artık. Neredesiniz? Çözemediğim bir şeyler var bu hayatta. Yalnızlık mesela...bunu uyandığımın farkına vardığımdan beri çözemedim. Bu kelime bana sadece zifiri karanlık kaplı bir yer. Bu kelime düştüğümde yaramdan akan kan. Bu kelime dalıp dalıp gittiğim o düşünce.