Çam Ağacı'nın Kızı

Merhaba,

Bu mektubu sana denizin ortasından yazıyorum. Büyük ihtimalle benim gibi birinden mektup yazmasını beklemezdin fakat Antarktika'nın ortasındayken mesaj atmak pek kolay olmuyor. Tahmin edeceğin üzere internet de çekmiyor.

Ve unutmadan, evet, bu mektubu Antarktika'dan yazıyorum.

♣

"...Türkiye'yi severim; geceleri gökyüzünü delen uçakların çıkarttığı uğultuyu -ki hiçbir zaman bu uğultu sabahları güzel duyulamaz, geceleyin olduğu gibi gökyüzünün sessizliğinde yankılanmaz, bu yüzdendir geceleri sevmelerim- ve yılbaşı zamanında hiçbir zaman kar yağmamasını. En büyük hayalim olmuştur hep yılbaşına kar ile girmek. Kazık yiyerek izlediğim noel filmlerindeki detaylarda gerçekleşen o ufak ayrıntıyı yaşamak istemişimdir. Öpüşerek ya da 1 Ocak'a yakın zamanda sonlu hayatımın sonsuz aşkını bularak değil, sadece pencerenin arkasında kar yağarken televizyondaki "yılbaşına geri sayım"ın tamamlanmasını. Bunun sebebi de sadece izlediğim ve okuduğum şeylerde saklı elbet, bunun da farkındayım. Yine de sanki o film ve kitaplarda gerçekleşenler gerçekmiş gibi ben de onlara özeniyor, "Bana da." diyerek kardeşini kıskanan çocuk gibi o detayları kıskanıyordum..."