Hayallerim

Kırgınlık kalıyor geriye, sadece en çok sevdiğin bu kadar kırabilir. Kalbin kemiği yoktur derler bi de, en çok o kırılıyor. Her sözünde çoktan söndüğünü sandığın yangının alevleri küllerinden yeniden doğar kendi içinde. Kızgınlık kalıyor geriye, bir yanıp bir sönen. Ne olduğunu senin bile anlayamadığın. Pişmanlık kalıyor geriye, yastığına sarılıp gecenin sessizliğiyle sevgili olduğunda dönüp dönüp kendine sorduğun sorularla... Ulan ben bu hale düşecek insan mıydım dediğin anlarda. Affetmek kalıyor geriye, bütün güzel yaşananların hatrına, zamanın üzerine toprak örttüğü senin bile hatırlayamayacağın kırgınlıkların affedilişi kalıyor. Ve gizli bir günah kalıyor geriye. Sadece senin ve onun bildiği, dillendiremediğin. Sözlerin çoğaldığı, duyguların ise her zaman eksik kaldığı. Değiştiremediğin. Söz dinletemediğin. Ne kendine ne de o'na. ''Biz'' kalıyoruz geriye. Uzakta, ama bir o kadar yakın. Hayallerime de karışamazsın ya. Hayallerimde bana aitsin! Ama sustum. Anlayacaksın: herkes gidiyo