"Mark, je hebt hele mooie ogen." Ik zucht. Hoe vaak heb ik dat wel niet gehoord. Mijn ogen. Het enige mooie en goede aan mij. Ik ben doof dus ik kan niet vertellen hoe ik mij voel. Kon ik dat wel, zou ik een heel boek kunnen schrijven over mijn gevoelens en over Mijn blauwe ogen. Zijn blauwe ogen, zo helder als water... Zo glinsterend als sterren... Maar toch zie je er zo veel verdriet en pijn in. Niemand schijnt dat te merken. Niemand behalve Sarah. Als Mark haar ontmoet staat heel zijn leven stil. //Verhaal door @CrazyGirlsWrite : Romy (@missromyschrijft ) en Kyara (@PotterHeadK4Ever )\\