"Maging masaya sana ako? Hmmm, ewan. Someone took my happiness away. Malayong-malayo..hindi ko na maabot. Kaya ngayon, ang kaya ko na lang ay mag-exist at hintaying may magbalik sa kin ng happiness na yun. Aware ako na sa kin nakasalalay ang happiness ko.. But.. I grew tired... Nakakapagod maghanap ng happiness na parang kahit anong habol mo, hawak mo na pero maya-maya mawawala na naman sa'yo. Nakakapagod na B1.. And tell you what? Mahirap mag-isa."
Marami sa mga nababasa nating istorya ay tungkol sa kung papaano matatagpuan ng protagonist ang kanyang one true love. At itong story na to, ganon din. Haha.
You must be thinking, 'bakit ko pa babasahin to kung katulad din lang naman pala ng iba?'
Well, ewan. Hindi ko sasabihin na there is something special about this story 'cause there isn't. Simpleng kwento ng pag-ibig, pagkabigo, panloloko, panttraydor at kung anu-ano pa!
So, why are you supposed to read this? WALA LANG! Maybe you also want the answer to the question...
Does a broken heart ever really mend?
~~~~~~~~~~~~~~
HEY GUYS! nagbabalik lang ako dito. HAHA. nasimulan ko na din itong story na to dito sa wattpad, pero umalis ako due to kaartehan reasons. haha. pero eto, nagbabalik ako. bored lang siguro talaga ko sa buhay ko. :P
paminsan-minsan sinusumpong ako ng creativity at nagkakaron ng urge na magsulat pero once in a blue moon lang ata yun kaya sa mga magbabasa ng story na to, pagpasensyahan nyo na kung magiging sobrang tagal ng updates.
katulad nga ng sinabi ko, nasimulan ko na din tong story na to dito pero total overhaul ang ginawa ko sa kanya kaya medyo iba na din magiging takbo ng story. :D
please COMMENT, VOTE and BE A FAN! <3
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.