Canını yakmışlardı... Kalbini öyle derinden yaralamışlardı ki, kimseyi sevemedi bir daha. Beklemişti mutluluğu, çocukluğundan bu yana öyle şeyler yaşadı ki, pes etmedi. Bekliyor mutluluğunu. Bekliyor sevdiğini... Ve... Ve bir gün çıkageldi mutluluğu, sevinci, hüznü, hayatı. İnandı hayata yeniden, sevdi hayatı yeniden. Parçalanmışlıklarla doluydu bütün yaşamı ama pes etmedi. Sevdi, sevdildi... Öyle güzel sevdiler ki birbirilerini; Ölesiye, doyasıya...All Rights Reserved