KORAY AVCI ...

Öyle ya;
Türkü gibiydi saçların,
Türkü gibiydi gözlerin...
Sen bakmaya doyamazdın ben türkülermi söylerken ,
Her yazdığımı sana dinletirdim.
Bilmezdim ben nerde ne koyulacak...
Virgülle noktayı hep sevgili zannederdim,
Biri kaybolurken öteki yok olacak.
Ben yazar hüzünlenirken,
Sen ayır su kelimeleri derdin.
Ulan imlanın sırasımı derken,
Sen karalayıverirdin...