Bu sefer ki gerçekten imkansızdı.
Onlar, arsızdı, arsızdı, arsızdı.
Aşkları gerçekten sonsuzdu.
Onlar, uykusuzdu, uykusuzdu, uykusuzdu
Bir kadın vardı ki
Onlardan da gurursuzdu...
Sezen Girgeç
BÖLÜM 1
Eymen karşısındaki vazoya bakıyordu. Yüzünde hiçbir ifade yoktu. Birden Nazan'ın sesiyle irkildi:
-Hayatım daldın? Neden bu kadar tedirginleştin anlamıyorum. Alt tarafı bir kaç ay, benim kardeşim evde durmaz zaten. Anlıyorum sana çok yabancı ama tanısan bir, o kada r çabuk alışacaksın ki varlığına.
Nazan'ın yüzü düştü, kardeşini eve almak için bu kadar dil dökmesi onu rahatsız etti.
-Bakma sen bana güzelim, ben yeni evliyiz diye dedim, bizim için. Gelsin bakalım, alışırız tabi.
"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir."
Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi.
Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim...
Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım.
Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.