AŞK İÇİN

Günlerden sonbahardı sert esen rüzgarın ardından yeşil ve sarı yer değiştiriyordu. Onlar teker teker düştüğünde içinde bir burukluk oluşmuştu. Onun için bembeyaz ve bomboş bir sayfaydı.Hayat ne kadar istemediğimiz yerlere dağıtsa bile sen topla,ben dağılmayı seviyorum derdi. O her ne kadar dağılsa bile onun için hayat su gibi akıp gidiyordu, geçiyordu zaman o da öylece bakıyordu. Gece gökteki yıldızlara anlatırdı derdini hatta kulak misafiri oldum, dediğini duydum şöyle söylüyordu "Sen aşka inanır mısın?" Şaşırmıştım! Neden böyle soru sorduğuna. Çünkü başka biri için kendi hayatından vazgeçti. Benim dediği herşey bir başkasının oldu. Nereye baksa onu görecek duruma geldi. Yolculuk yaparken bile yüzünü ezberlemiş gibi heryere onu çiziyordu. Her gün bir sayfaya yazıyordu onu. Çünkü merak ediyordu "napıyor iyi mi?" diye. Ve her düşündüğünde gözünden yanağına süzülen bir damla vardı. Kız'a üzülme diyorlardı. Ama o hiç aldırış etmiyordu, onu bir saniye bile unutmuyordu,çıkarmıyordu aklından.