ZORUNDA KALMAK

Öyle bir şarkı dinlersin ki ! Tüm yaşanmışlıklar gözünün önüne gelir. Korkarsın ya hani anlayacaklar diye. Korkma, diyecek kimsen yoktur. İşte tam o anda aklına gelir ki ! Aslında sen hep yalnızsındır.Hayatın her gerçegini öğrenirsin fakat insanlar birşey bilmediğini zannederler. Sen insanlara anlatamazsın ki yaşanmışlıklari ; korkarsin, çok korkarsın...
Ağlamak istersin hıçkırıklarla ama ağlayamazsın. Çünkü bilirsin ki insanlar yargılayacak.
Önemli olan yargılar mıydı? Hani diyorlar ya dışardan çok güçlü gözüküyor. Aslında güçlü değil !!! ZORUNDA
BIRAKILDI.
Zorunda kalmayı yaşadınız mı? Hep hayatınızda birşeyler kötü gitti mi?
Hayatınızda hep keşkeleriniz oldu mu?
Zor bir hayatın içinde yapayalnız bırakıldınız mı? Sevgiye ihtiyacınız oldu mu? Hep birilerinin gözünün içine bakıp sevmelerini beklemek nesıl bir duyguydu. İşte tam bu sırada kalbinin acıdığını, yaralarını saracak kimsenin olmadığını anlarsın.
Yokluğu gidişinden daha çok acı verir.