BİZLİ

Birgün başarılarımın karşılığını alacağımı biliyordum.Hep hayal ettiğim üniversitenin kapısındaydım şuan.Koç Üniversitesi.Adı bile söyledikçe hoşuma gidiyordu.Mimarlık Fakültesi.Buraya burslu olarak gelmiştim.Normal şartlarda gelemezdim.Çünkü ailemin durumu buna elveremezdi.Bir memur kızıyım.Babam gümrükte memur,annem ise ev hanımı.3 kardeşiz ikiside benden küçük 2 kızlardı.Dediğim gibi şartlar ortada.Babam ve annemkararlarımı hep desteklerdi.Ama bu üniversite için annem kararımı pek desteklemiyordu.Sürekli"Sen memur kızısın ordakilele kendini kıyaslayamazsın"diyip duruyordu.Aslında ona bir bakımdan hak veriyordum.Ama o üniversite hayallerimdi.Babam hep hayallerimin peşinden gitmemi söylüyordu.Bu konudada benim peşimdeydi.
Kampüste ilerliyordum.Gerçekten harikaydı.Ama tabi insanlar eksik biraz farklı.Bunu hiçbir zaman unutmayacaktım.Ama pekde kafama takmayacaktım.Fakülteye girdiğimde etrafıma hayranlıkla bakıyordum.Ta ki elimdeki ki çayla birine çarpıncaya kadar.