Hayatın çoğu yükü üstümdeyken kendimle ilgilenmeyi unutmuştum adeta. Kar topu yapıp birbirine atan çocukların mutlu oluşunu görünce yüzümde bir tebessüm oluştu. Sahi ne zamandır birileri tarafından mutlu edilmiyordum? Hayatın kendisi bir oyunken bende oyunun içinde ki savaşçı kızdım. Hayatın tüm zorluklarına psikolojik çökükler yaşamama rağmen hala savaşçı kız rolündeydim. Belki bir gün tükünecektim. Belki de tükenmeyip savaşı kazanıp rahatlayacaktım. Hayatın bu seferki oyunu ve kuralları nelerdi merak ediyordum..