Ilan na ba ang naloko ng salitang Forever? Takte di na ata mabilang eh. Sa milyon milyon ba naman na nagpapakatanga sa pag ibig. Kaso sa kasamaang palad, isa ako sa mga nalinlang, naloko, nagpakatanga't nasaktan. Mapagbiro talaga no?
Pero kahit na ilang beses na akong nagbigay ng paalala at precautionary measures about sa Forever eng eng na yan sukat, heto pa rin ako at nagpapakalunod sa Pesteng Forever na yan.
Kung hindi lang sana pinauso yan, sana wala ngayun yan sa mahabang listahan ng mga problema ko. Gustong gusto ko na nga yan ipatanggal sa vocabulary ng mga taong adik sa Forever, wala namang forever!
Nga lang ganun talaga na hindi mo mapigilan ang bugso ng damdamin at sigaw ng puso. Kung ang utak mapapakiusapan pa ang puso naman ang tigas ng ulo na kala mo may skull.
Forever kitang mamahalin, forever kang nasa isip ko, sarap pakinggan, pero malay mo iba ang kadugtong, Forever alone, forever Bitter. Hayy Forever ka pinapagulo mo buhay ko!
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.