~Teşekkürler~

Yazılması gereken çok şey vardı öyle değil mi?
Söyleyecek,biraraya getirecek milyonlarca kelimen vardı daha..Belkide noktayla virgülü nereye koyacağını bilemeyecektin ufak bir çocuk gibi debelenip duracaktın ama inadına yazacaktın işte yazacaktın çünkü sesin çıkmayacaktı,avazın çıktığı kadar bağırsanda sesini kimse duymayacaktı.Kalabalığın ortasında çığlık atmak gibiydi seninkisi insanlar umursamazdı.O kocaman kalabalığın içinde sen sadece uzaktan parmakla gösterilen ve öldürmüşler bu kızı diyecekleri bir varlıktan ibarettin.
Sende biliyordun birdaha iyileşmeyecektin,kapanmayacaktı şeffaf kalbindeki o susmuş deliklerin.Onca şeye rağmen eline geçen tek şey vardı sen o saçlarını iki yandan toplayan çocuktan çok fazlasıydın şimdi..O sessiz çığlıkların her biri dahada büyütmüştü seni..
~Beni büyüten adama her şeye rağmen
Teşekkür ederim.~
Sayesinde şeffaf kalpleri olan kocaman kızlar yetişiyor.