Korku kapanlarının her yana saçıldığı hayatımın faresiydim. Yalnızlık, rüzgarın boş yelkeni doldurması gibi içimi doldurmuştu. İntikam soğuk yenen bir yemekse ; en tatlısı aşktı, belki de en acısı... Herkesin kalbinde ki şöminede yanan umut; benim kalbimin buzdan odalarında küllerini savurmuştu. Şimdi yeni alınan defter misalî bomboştu anılarımın sayfaları. Mürekkebini her seferinde kanla kendim doldurduğum kalemi altın tepsiyle sunduğum kirli eller, kendine yakışanı yapıp temiz sayfalara intikamı yazdı. -------- Karanlıkta önce bir şimşek çaktı. Sonrasında kan yağmurunda yıkanan tepenin ardında oluşan gökkuşağıyla yerini renklere bıraktı. Kalemi kırıp atansa bu gökkuşağının sekizinci rengi , o renk ise eline kan bulaşmadan kalbimi avuçları arasında parçalayan katilimin gözleriydi..
1 part