Gözyaşlarımı dikkatle sildi.
Sanki tenim küçük bir kız çocuğunun yeni bir bebeğiymişçesine,özenle..
"Küçük kelebek...Seni seviyorum.."
"Bende seni..Ölüme beş kalaydı,geldin ve kurtardın beni ölümden.Başlarda kurtulmak istememiştim,tek istediğimin ölüm olduğunu düşünmüştüm ama.."
Sessiz bir hıçkırık kaçtı boğazımdan..Nerden nereye gelmiştik,neler atlatmıştık ve ne haldeydik..
"Ama?"
Dedi sorarcasına.
"Ama.."
Dedim sessizce.
"Ama ben yarına aşık bir kelebekmişim meğer"
Gülümsedim.
"Sen yarına aşık küçük bir kelebeksin,benim kelebeğim.."
Gülümsedi.
"Beni kurtaran ölüm değil yarın oldu.Benim yarınım sensin.."
"Ve sende yarına aşık küçük kelebek.."