Mən hər zaman xəyal etmişəm ki, yazdığım bu məktublardan heç olmasa biri dünyaya-sivil, müstəqil və güclü ölkələrə yayılsın. Dünya erməniləri tanısın. Bilsin ki, o miskin maskanın arxasında necə əclaflıq yatır. Amma indiyə qədər yazdığım məktubların heç birini məndən başqa heç kim oxumayıb. Amma nə edim?! Çarə yox... Bu məktublar içimdəki bağırtını, kini, nifrəti bir azca da olsa bastıra bilər. İçimdəki qəzəb hissi sönə bilər. Hətta bəlkə də bir neçə saniyəlik də olsa mənə hər şeyi unutdurub, məni tam xoşbəxt edə bilər... Hekayə Xocalı faciəsində valideynlərini itirmiş uşağın məktubundan bəhs edir. Bu hekayəni yazarkən bəzə gözlərimin dolduğunu hiss etdim. Əminəm bu hekayəni oxuyanlar üçün də keçərli olar. Bu arada kitab #Watty_Aze, Qış yarışması üçün hazırlanıb. Əminəm bəyənərsiniz.All Rights Reserved
1 part