YALNIZLIK

Yalnızlık....

Doğum ve ölüm tarihleri arasında var olan bir hayatın yorgunlarıyız. Yaşadığımız, bir garip yalnızlık hikayesi. Etrafımızdaki yüzlerce insana rağmen yine kendimizi yalnız, çaresiz, kifayetsiz hissediyoruz. Bunca sınırlı arasında sınırsız olanı özledikçe büyüyor yalnızlığımız. Ruhumuzun vadilerinde gezinen yüzlerce insan dahi unutturmuyor ?hesabı yalnız verilen imtihanımızı.' Aksine; her hikâye altın kiı çiziyor yarımlığımızın.

Yalnızlık, yarım oluşumuzdur. Yalnızlık, ?yalnızlığın mahsus olduğu varlığa' duyulan özlemdir. Mecburiyettir. Alnımızda insan olmanın imzasıdır.

Yalnızlık, şaire ? Ne yanar kimse bana ateş-i dilden özge. / Ne açar kimse kapım bad-ı sabadan gayrı.? satırlarını yazdıran bir histir. O his ki; kalabalıklarda yaşanan bir tenhalıktır.