"Neden ağlıyorsun? " "Beyazların yaptıklarını hatırlıyorum. Hiçbir zaman aklımdan çıkmıyor. "Biraz durup nefeslendi ve elleriyle yanaklarındaki yaşları silip, tenine tezat beyazlarının arasındaki harelerle mahcupça bana baktı. "Sen dışarıdan bakıldığında onlar gibisin aslında ama... "Yutkunduktan sonra gözlerini yere indirip devam etti. "Asla onlar gibi değilsin. Öyle bi kalbin varki, tüm dünyayı kucaklayabilecek gibi. O kadar güçlü ve..."Sesi son sözlerine doğru kısılırken onu zorda olsa duyuyordum. "Bir o kadar güzel, tıpkı gözlerin gibi..."