Kaybolmuştum.Uzun bir süre kendimi aradım ve en sonunda biri bana kendimi buldurdu.Peki bulduğum "ben"den memnun muydum ? Herşeyden şikayet ederken içimdeki karanlığın beni çağırdığını nasıl farkedebilirdim ki ? Eğer bir rehberim olmasaydı bu mümkün olmazdı.Bakış açımı değiştirmemi telkin edecek birine ihtiyacım var mıydı gerçekten ? Sütü siyah görmek,güneşi karartmak,yutan rengi keşfetmek ve siyah ışığın karanlığına sığınmak... Güce hep imrenirdim.Bu yeni ben güçlüydü, doğuştan körlük kadar...