Hejka, nazywam się Pamela i chciałabym przedstawić Wam moją historię, ale na początek powiem parę słów o sobie.
Moje imię już znacie, ale nie znacie mnie. Ludzie mówią, że jestem zwariowana, często wyobrażam sobie rzeczy, które nigdy się nie wydarzą. Moi przyjaciele - Jessica, Mike i Ciara, lubią słuchać moich bajek. Czasami trudno się ze mną dogadać, jestem strasznie uparta, niektórzy wiedzą o tym zbyt dobrze. Przez cały czas jestem wesoła i dostrzegam pozytywy w każdej sytuacji.
Może starczy już o mnie, mam nadzieję, że moja historia, podobna do tych 'bajek', zainspiruje Was i zmotywuje do spełnienia marzeń.
Stalowe tęczówki spotkały się z jej brązowymi, co na chwilę wstrzymało jej oddech, dosłownie jakby zapomniała jak się oddycha. Uczucie było dziwne, intensywne, ale na jej szczęście tylko chwilowe. Jego wzrok nie był wypełniony pogardą czy obrzydzeniem, wydawał się naprawdę neutralny i jednocześnie zmęczony. Kto z nich nie był zmęczony? Stał w towarzystwie swojej matki, która wydawała się bledsza i szczuplejsza niż zwykle. Widać było, że wojna ich również dotknęła z tej nieprzyjemnej strony.
****
Akcja dzieje się po wojnie. Wszyscy wracają na ostatni rok do Hogwartu. Postacie które zginęły w książce, pojawiają się jako żyjące, nie zginęły w czasie wojny.
To moje pierwsze Dramione, prośba o wyrozumiałość x