"Hadi ama anne, bu şansı kaçıramam. Artık 22 yaşındayım ve kendi ayaklarımın üzerinde durma zamanımı çoktan geçtim."
Annem gözünden akan yaşı sildikten sonra derin bir nefes aldı.
"Biliyorum Burcu ve sana daha fazla engel olamam ama şunu bilmeni..."
"Anne, biliyorum. Hayat çok kötü ve insanların ne ile karşılaşacağı hiç belli olmuyor. Bu konuşmayı seninle onlarca kez yaptık ama biraz da iyi tarafından bakamaz mısın?"
annem şaşkınlıkla gözlerini çıkarmış bir vaziyette,
"Burcu bunu bana sen mi söylüyorsun?" dedi.
"Kabul ediyorum. Bu zamana kadar çok karamsar olmuş olabilirim. Bizim için anne, daha fazla sorun yaşamamamız için sence de bir şans vermeye değmez mi?"
Bu konuşmayı annemle 5. kez yapıyordum. Ben Bilgisayar Öğretmenliğinden mezun 22 yaşında ve Zonguldak'ta yaşayan huysuz kızın biriyim. Üniversitenin son senesinde babamı akciğer kanserinden kaybettim. Babaannem, büyükbabam ve annemle küçük bir köyde yaşıyorum. Artık ayaklarımın üzerinde durmam gerektiğini farkettiğimde internetten iş başvuruları yapmaya başladım. Şansıma Antalya'da 5 yıldızlı bir otele yaptığım başvuru kabul edildi "garson olarak". Bu zaman kadar ne yaşarsam yaşayayım hep en kötü ihtimalleri düşündüm. Ama bu sefer böyle olmayacak, hissediyorum... Bu sefer şanslı taraf ben olacağım...